فرهنگ القاب فاطمه (س)

مشخصات كتاب

نويسنده : يوسف غلامي

ناشر : يوسف غلامي

مقدمه

نامگذاري نوزاد تنها رسمي ديرينه در ميان بشر نيست، از سنتهاي خدايي است كه با آفرينش نخستين آفريده، همراه بوده است. «آدم و «حوا» اولين نامهاي بشري است. بعد از آن نيز لازم ترين و مهمترين چيزهايي كه به آدمي آموخته شد اسمهايي چند بود. وعلم آدم الاسماء (پروردگار به آدم اسمهايي آموخت.)

پس از آن، بشر براي برقراري روابط خود هيچ راهي جز نامگذاري اشخاص و اشيا نداشت. چه اينكه گفتگوها و آموختنهايش جز از طريق شناخت نامها ميسر نمي شد.

در اين ميان، نامگذاري افراد آدمي از اهميت ويژه اي برخوردار بود و چنين معلوم مي شود كه بعضي اسمها از سوي خداي متعال براي افراد نهاده شده است. از جمله نام فرزند حضرت زكريا است كه پيش از تولد، از سوي خداوند، يحيي خوانده شد. فهب لي من لدنك... سميا [1] [زكريا گفت]: پروردگارا، برايم ياور و جانشيني قرار ده كه از من و آل يعقوب ارث برد و او را مورد رضايت خويش گردان. (خداي متعال به وي فرمود:) تو را به داشتن فرزندي به نام يحيي بشارت مي دهيم كه قبل از او كسي را به اين نام ننهاده بوديم.

اين در حالي است كه براي بانو حضرت صديقه طاهره (س) نامها و القابي است كه برخي آسماني اند و از سوي آفريدگار تعيين شده و بعضي از سوي برگزيدگان الهي.

اما نامهاي آسماني نه (9) اسم است كه در حديث ذيل آمده است.

امام جعفر صادق (ع) فرمود: براي فاطمه (س) نزد خداي عز و جل نه اسم است: «فاطمه، صديقه، مباركه، طاهره، زكيه، راضيه، مرضيه، محدثه، زهرا»